เรื่องเล่าของเด็กบ้านนอก....

เรื่องแรกของการเขียน เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชีวิตจริง สะท้อนให้เห็นถึงความสุข ความทุกข์ ความรัก ประสบการณ์ที่ยากจะลืมเลือนของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเล่าจากความรู้สึกที่ยิ้มทั้งน้ำตา

หลายคน...เชื่อว่าชีวิตของคนเราไม่สวยงามไม่ได้โปรยด้วยกลีบกุหลาบ(กลีบดอกไม้ดีกว่า)

        "ใช่ครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เชื่อเช่นนี้เหมือนกัน ชีวิตของผมไม่มีอะไรที่หรูหราแต่ก็ไม่ถึงกับขัดสนรำเค็ญอะไรมากมาย ทำไงได้ล่ะครับ ก็ในเมื่อคนเราเกิดมาทั้งทีต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ไม่เสียทีเสียแรงที่ได้เกิดมา เรียงความเรื่องนี้เกิดขึ้นจากการกลั่นกรองออกมาจากจิตใจจากก้นบึ้งเลยทีเดียว ซื่งผมก็ไม่เคยได้เล่าให้ใครฟัง เว้นแต่ว่าบางคนเขาจะรู้เองเพราะอยู่บ้านเดียวกันมั่ง แต่นั้นมันแค่ภายนอกครับ แต่ภายในจิตใจของผมมีผมคนเดียวเท่านั้นที่รู้แต่รู้คนเดียวเก็บไว้ก็ไม่เห็นเกิดประโยชน์อะไรเลยมาเล่าสู่คนอื่น ๆ ได้รับรู้กันไป ใช่ว่าผมจะระบายอารมณ์ใส่ใครนะครับ ผมหวังแค่ว่าเด็ก...บ้านนอกจะเป็นอะไรที่มากกว่านั้น ทุกคนที่ได้อ่านจะมองไว้เป็นประสบการณ์เพื่อใช้ในการดำเนินชีวิตเพื่อให้เกิดความผิดพลาดน้อยลง ดั่งที่เขาว่ากันว่า การรับรู้สิ่งที่เคยเกิดขึ้นเสมือนเป็นวิธีแก้ไขปัญหา ความจริงไม่มีใครเขาว่าหรอกผมพูดเอาเอง นอกจากนี้เด็ก...บ้านนอกยังมีเรื่องที่แผงความสนุกเฮฮา ความเศร้า ความสุข ความรักของเพศที่ต้องการความเข้าใจ รักเกิดได้กับทุกคน รักไม่เคยมีเหตุผล รักไม่จำเป็นต้องแบ่งแยก รักเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ที่ให้ผู้อ่านทุกท่านได้เศร้าจนหน้าตาไหลและยิ้มทั้งน้ำตาได้ผมก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นน่ะครับ เอาล่ะครับคงเบื่อที่ผมพร่ำเพ้อมากพอแล้ว”